Beton cire kleuren was het enige waar een vriend van mij het over kon hebben toen ze vertelde dat ze een nieuw huis ging laten bouwen. Ze wou alles tot in de kleinste details helemaal mooi hebben uitgewerkt. Ik heb nog nooit een huis vanaf het begin opgebouwd maar heb wel een studie gedaan die nauw verband houdt met het creëren van leefbare omgevingen dus ik heb wel een klein beetje verstand van wat mensen leuk vinden om in te wonen. Grapje, het enige wat ze ons vertelde in de studie was om te luisteren naar wat mensen zelf willen. Je kunt doen alsof je alles weet maar uiteindelijk weet de persoon die er gaat wonen die er gaat wonen het beter.
Begeleidt het process in plaats van bepalen.
Betonlook verf was nog zo iets waar mijn vriend en ik naar keken tijden het plannen van alles. Hierbij deed ik wat je het beste kan doen als process-manager (iemand die helpt met een process zonder er zelf aan deel te nemen of door expliciet commandos te geven): zorg ervoor dat je je mening geeft maar leg de uiteindelijke keuze bij de persoon die de keuze hoort te maken. Het is niet aan jou als buitenstaander om zulke belangrijke keuzes te maken in de levens van andere mensen. Dat is simpelweg verkeerd. Zou jij het leuk vinden als iemand bepaald hoe jij je leven leidt?
Maar duw het soms in de juiste richting
Kalkverf was waar ik de grens trok voor mijn vriend. Kijk, ik heb genoeg huizen met kalkverf gezien en het zag er altijd niet uit. Hoewel het mijn mening was, was ik van deze mening sterk overtuigd. Ik heb namelijk een principe bij alle dingen die subjectief zijn. Er is altijd een manier om iets wat lelijk is mooi te maken voor jou. Bij muziek doe ik dat met genres. Ik vind dubstep niks maar er zijn een paar liedjes die ik toch niet zo slecht vindt om te luisteren. Maar bij kalkverf heb ik dat nog niet bespeurt. Het kan zijn dat ik het gewoon niet tegengekomen ben.
